‘Je moet een discussie beginnen op je blog,’ zei A.
Wat hij bedoelde was: je moet eens schrijven over meer wezenlijke dingen dan dansen en mannen. Ik begrijp het wel. Niemand anders houdt zich zoveel met mij bezig als ikzelf. Daarom volg ik vandaag zijn advies. Ik wil het hebben over een van de meest wijdverspreide vormen van vrouwenonderdrukking in Nederland. Elke dag worden duizenden jonge meiden op subtiele wijze gekleineerd en niemand die het wilt horen, laat staan dat iemand zich ertegen uitspreekt. Ik wil het hebben over het woord meisje.
Meisje.
Het Nederlandse woord voor een jonge vrouw is een verkleinwoord. Waarom is dat? Taal is niet iets wat buiten ons om bestaat. We vormen taal om woorden te geven aan onze diepste overtuigingen. En in de Nederlandse cultuur is blijkbaar nog altijd het idee geworteld dat een jonge vrouw kleiner is dan zij is.
Toegegeven, ik ben zelf ook schuldig. Negen van de tien keer omdat ik nog geen ander woord heb gevonden.
Eén keer omdat ik geloof dat ik kleiner ben dan ik ben.
